بررسی رابطۀ بین سبک رهبری تحول‏ آفرین با بهبود کیفیت آموزش عالی کشاورزی (مورد مطالعه: پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران)

این پژوهش با هدف بررسی رابطۀ بین سبک رهبری تحول‏آفرین با بهبود کیفیت آموزش عالی کشاورزی و در چارچوب کلی پژوهش­های توصیفی- پیمایشی انجام گرفت. جامعة آماری پژوهش شامل تمام اعضای هیئت علمی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (212 =n) است. با استفاده از فرمول کوکران، 122 نفر به روش طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب انتخاب و با استفاده از ابزار پرسشنامه مطالعه شد. برای محاسبة سبک رهبری تحول‏آفرین و بهبود کیفیت آموزشی به ترتیب از مقیاس‏های استاندارد سبک رهبری چندعاملی (mlq) و بهبود کیفیت آموزشی (aqip) استفاده شد. مطابق یافته ها، بیشترین سطح سبک رهبری تحول‏آفرین، مربوط به سطح ضعیف (52 نفر، 6/42 درصد) بود. بین مؤلفه های رهبری تحول آفرین (رفتارهای آرمانی، ملاحظات فردی، ترغیب ذهنی و انگیزش الهام بخش) با متغیر بهبود کیفیت آموزشی در سطح معنی داری یک درصد رابطة مثبت و معنی­داری وجود داشت، اما بین متغیرهای سن، رتبة علمی و سابقة خدمت با متغیر بهبود کیفیت آموزشی رابطة معنی­داری مشاهده نشد. مطابق نتایج تحلیل رگرسیونی، از میان متغیرهای واردشده فقط متغیر انگیزش الهام بخش (686/0beta= ) به عنوان متغیر اثرگذار بر بهبود کیفیت آموزشی محسوب می شد.